Jak zostać tatuażystą ? cz.3 Warsztat Techniczny

Zagadnienie ,, jak zostać tatuażystą” jest na tyle obszerny że podzieliłem go na 4 osobne częśc

Przed zagłębieniem się w cz. 3 Warsztat Techniczny warto zaczerpnąć wiedzy z poprzednich dwóch. Część pierwsza Bezpieczeństwo i Higiena jest wstępem i opisuje fundamenty bycia tatuażystą. W drugiej części rozprawiłem się z zagadnieniem czy Warsztat Plastyczny jest nam – tatuażystom potrzebny. Dziś opiszę zagadnienia techniczne, a w ostatniej 4 części z tej serii podejmę ważny temat etyki w pracy tatuażysty.

Blizny – podziękuję!

Jak się pewnie już domyślasz – tatuaż musi być wykonany poprawnie technicznie, aby wyglądał dobrze przez lata! W tej kwestii nie ma dyskusji. Nie może być wbity zbyt delikatnie, bo część pigmentu zniknie, ani też zbyt głęboko, czego wynikiem mogą okazać się blizny. Ale jak zdobyć odpowiednią wiedzę techniczną i móc ją przełożyć na praktykę w możliwie szybki sposób? Czy jest to możliwe by w parę miesięcy nauczyć się poprawnie technicznie tatuować?

Na samym początku to właśnie z warsztatem technicznym tatuażyści mają najwięcej problemów i wątpliwości. A może ich być naprawdę  sporo i to w dodatku w momencie kiedy wchodzimy w nowy świat, gdzie niczego nie znamy, nie wiemy jak on funkcjonuje i jak to wszystko przełożyć tak by powstał z tego tatuaż. Wtedy zaczyna owy problem urastać do rangi czegoś abstrakcyjnego.

Na ten moment na szczęście jest o jakieś 95% łatwiej zdobyć wiedzę na temat techniki niż 20 lat temu. Kiedy ja zaczynałem tatuować to moim pierwszym problemem było właśnie to, że nie było jak zdobyć wiedzy. Tatuażyści już tatuujący starannie chronili swoje doświadczenie. A wiedza w tej materii urosła do rangi najbardziej chronionych tajemnic. Na samym początku po nabyciu sprzętu do tatuowania dostałem ofertę na szybki kurs tatuażu w cenie 20.000 zł. Nawet na teraz nie jest to mała kwota, a biorąc pod uwagę, że wtedy na pełen etat zarabiałem 560 zł to było to totalnie nieosiągalne. Nawet zakup sprzętu do tatuażu był wyzwaniem, bo jeżeli nie prowadziłeś studia tatuażu większość firm zajmujących się dostawą sprzętu odmawiała wysyłki. Batalia więc była bardzo długa i ciężka, czułem się jak na wojnie, zewsząd atakowany.

Sprzęt, ważna rzecz by być tatuażystą…

Na część techniczną wiedzy składają się zagadnienia związane z znajomością sprzętu, którego używamy na codzień oraz w późniejszym czasie – sama technika jego odpowiedniego wykorzystania w taki sposób by osiągnąć zamierzony rezultat. W tym momencie jest to odrobinę skomplikowane faktem, iż ilość rodzaju sprzętu jaki jest obecnie dostępny możemy określić w setkach, jak nie w tysiącach.

Odpowiedni dobór sprzętu do tatuowania jest o tyle ciężki, że musisz mieć jakiś punkt odniesienia, musisz wiedzieć jakie tatuaże chcesz wykonywać i jak je wykonywać. Ale jest to chyba najlepsze co możesz zrobić na sam początek. Bo innego rodzaju setup, czyli połączenie maszynki, zestawu igieł, odpowiedniego napięcia na zasilaczu, a nawet pigmentu użyjesz do whipa, a innego do gładkiego cieniowania. Więc już przy kształceniu się plastycznym, powinieneś/powinnaś o tym pomyśleć i w taki sposób kierunkować dobór sprzętu by wykonanie tatuażu było przyjemne, a nie czymś co na siłę trzeba zrobić – a i tak nie wychodzi.

Kompletowanie sprzętu do tatuażu

• Maszynka do tatuowania – to bezprecedensowo najważniejszy element układanki. Nikt nie będzie Ci w stanie polecić konkretnego modelu z takiej choćby prozaicznej przyczyny, że nawet jak komuś innemu dany model maszynki siedzi najmocniej, to każdy z nas tatuaże wykonuje inaczej, każdy z nas ma inne przedramię, bark, mięśnie, nadgarstek, palce itp. A to wszytko ma wpływ na to w jaki sposób maszynkę wykorzystasz. Dla przykładu u tatuażystów u mnie w studio około 20% maszyn się powiela, natomiast około 80% każdy dobiera sobie indywidualnie i są zupełnie inne. Z maszyn, z których każdy korzysta to Equaliser Spike  – rotacyjna direct drive do cienkich linii ( pomimo sponsoringu ze strony Kwadrona, to nie jest post sponsorowany ) a drugą maszyną, na której praktycznie każdy u nas pracuje to Zenith z Arsa – slider – nadaje się do koloru na zestawy do 15 magnum. Do moich ulubionych maszyn należą Dan Kubin Sidewinder V6 – do lini grubych tzw. fatline oraz Color Packer – Stigma Beast v1 – do bardzo dużych powierzchni – cień i kolor. Niestety tych dwóch ostatnich maszyn nie mogę polecić początkującym ze względu na moc tych maszyn – bardzo łatwo można zniszczyć strukturę skóry i przy tym narobić blizn. Na sam początek tatuowania zdecydowanie lepiej zacząć od maszynek o tzw. miękkim biciu – tego rodzaju maszynki wybaczają dużo więcej błędów technicznych ze względu na ich budowę. O maszynkach do tatuowania zrobię kolejny wpis z racji tego, że wiele lat temu z pewnym tatuażystą (K.- pozdrawiam) razem zajmowaliśmy się budową, wykonaniem oraz ustawieniem maszyn, więc do tematu podeszliśmy totalnie od podszewki.
• Igły – zasadniczo są dwa typu igieł: tradycyjne oraz Cartridge. Ja pracuję na tradycyjnych igłach, testowałem cartridge przez pół roku jednak przekłamują one trochę pracę maszyn, na których lubię pracować. Co do Zestawów to możemy podzielić je przede wszystkim na  RL – igły do lini, Rs – igły do detalicznego cieniowania/ ale także do grubych lini , MG ( magnum) – do wypełniania i cieniowania, SEMG ( soft edge magnum) czyli magnum o zaokrąglonych bokach – na samym początku łatwiej nimi cieniować, a nawet płynniej wykonać przejścia w kolorze. Do podstawowych zestawów dochodzą jeszcze wariacje jak TRL – turbo round liner – zestaw pomiędzy RL a RS, czy FLAT – zestaw, gdzie igły nie są na przemian lutowane jak w magnum, a w jednej lini. Igły mogą mieć także różnego rodzaju ostrza ( taper) od standard, po super extra long taper- bardzo cienkie i długie. Podziały możemy skończyć na samej grubości igły od 0.25mm do 0.44mm. Możliwości konfiguracji z tylko jednej firmy, z której my zamawiamy igły jest dobre paręset. W studio korzystamy z około 40 różnych zestawów, a każdy z tatuażystów ma swoje ulubione zestawy dopasowane do maszynki, i jego pracy.
• Pigmenty – farby do tatuażu to bardzo ważny element układanki. Ważnym aspektem jest to, że są kolory, które bardzo ciężko się wbija i przez to można mocno pokaleczyć skórę. Niektóre firmy zdecydowanie nie radzą sobie z produkcją farb, nie posiadają atestów itp. My w studio używamy farb marki Intenz – posiadamy do nich certyfikaty oraz karty charakterystyki produktu.
• Zasilacz – powinien być solidny, trzymać stałe napięcie, być łatwy w dezynfekcji, oraz ergonomiczny i efektywny w używaniu. Proponuję zakup zasilacza z górnej półki ( Critical, Musotoku), gdyż te chińskie często nie trzymają odpowiednich parametrów. Jest to o tyle ważne, gdyż na samym początku nie będziesz wiedział/a czy masz źle wyregulowaną maszynkę, źle założoną igłę, za mały czy za duży docisk na gumce, czy np. właśnie zasilacz nie podaje stabilnego napięcia.

fot. składanie i ustawienie maszynki

Dobór sprzętu nie jest łatwy i gwarantuję Ci, że poszukiwania będą trwały do końca Twoich tatuatorskich dni. Sam sprzęt nie gwarantuje Ci, że zostaniesz tatuażystą. W tym momencie przez prawie 20 lat pracowałem na przeszło 200 maszynkach do tatuowania. Oczywiście ilość ta jest spowodowana tym, że część sami budowaliśmy z Krzysiem, sporą część maszyn testowałem podczas guest spotów, część maszyn ustawiałem znajomym, ale były to wtedy przede wszystkim maszynki cewkowe. W zasadzie na maszyny rotacyjne przesiadłem się jakieś 6-7  lat temu i przetestowałem jakieś 50-60 maszyn rotacyjnych. Zmierzam do tego, że do tej pory każdy z Nas szuka tej perfekcyjnie działającej maszynki i jak już po paru miesiącach pracy wydaję się że ją znalazł, to pojawia się inna na horyzoncie.

Kiedy już mniej więcej odnajdziesz się w doborze sprzętu to kolejnym zadaniem jest nauczenie się jak odpowiednio go używać. Tutaj może pomóc nam skórka z banana (!), na przemian z sztuczną skórą ( banan jest względem skóry miększy, a sztuczna skóra twardsza, więc dobrze pracować na zminę żeby finalnie wprawić się pod właściwość i twardość prawdziwej skóry)  i filmiki na YT. Testuj różnego rodzaju ustawienia, by wyczuć maszynę, przy których sama będzie wbijała pigment, a nie Ty siłowo. To częsty błąd na samym początku drogi, bo dobrze ustawiony setup samoczynnie odpowiednio wkłuwa igłę pod skórę, a zauważyłem że młodzi tatuażyści używają sporo siły i zbyt mocno dociskają tipa do skóry.

Techniki, poznaj je by zostać tatuażystą

Techniki tatuatorskie są różne – od tych, które polegają na drapaniu skóry ( Indianie z Mato Gasso ), poprzez przeciąganie nawiniętej nici na igłę pod skórą ( Jakuci, Tunguzowie czy Eskimosi ), nakłuwanie rybią ością/ostrą muszlą czy drzazgą ( Oceania ) po pęczki igieł przymocowane do bambusowej pałeczki ( Japonia ). Lecz my skupimy się na metodzie nowoczesnej, tej stosowanej w większości studiów tatuażu czyli metodzie z użyciem maszynek to tatuażu. Nie będę się wgłębiał w handpoke, ponieważ jest to metoda analogiczna do tych bardziej prymitywnych oparta na tatuowaniu bardziej tradycyjnym.

Techniki tatuatorskie dzielimy ze względu na uzyskanie odpowiedniej plamy na:

Linie ( lining)

Poprzez te metodę uzyskujemy:

• stworzenie kształtu – zarysu tatuażu na skórze, by łatwiej było nam wykonać pozostałe procesy tatuowania, a kalka nam się podczas pracy nie rozmyła. Wtedy często mówimy o ,,bloodline”  albo ,,ghostline” – czyli bardzo cieniutkich delikatnych liniach tworzonych mocno rozcieńczonym pigmentem. To są linie pomocnicze, które w późniejszym procesie zanikają pod innymi procesami tatuowania.
• Stworzenia delikatnych, ale zwartych linii, które pozostają widoczne i mocno określają charakter pracy, najczęściej nazywamy je finline.
• Ostatnią grupą są mocne i solidne linie często używane w stylistyce neotradycyjnej, oldschoolowej, newschoolowej, czy blackworkowych pracach. Możemy je nazwać ,,fatline”

Oczywiście wariacji na temat lini jest wiele i można tę technikę wykorzystać na wiele sposobów i każdy indywidualnie może sobie stosować takową technikę. Jednakże mają one pewną wspólną cechę – zazwyczaj do ich wykonania używa się specyficznej okrągłej grupy igieł. Stosuje się zestawy bardzo cienkie takie jak 3TRL 0.30, extra long taper ( 3 igły które są o grubości 0.30mm o ostrzu bardzo ostrym i długim, zestaw ten jest lutowany w taki sposób, że ostrza igieł są bardzo blisko siebie) po zestawy tupu 23 rs 0.35, long taper ( 23 igły lutowane na prosto, gdzie ostrza są oddalone od siebie, igła jest nieco grubsza o 0.35mm grubości a ostrze jest lekko wydłużone względem standardowego, dodatkowo igła może być niewyszlifowana, albo wyszlifowana) linia taka może pozostawiać plamę o szerokości od 0.3mm, a są zestawy, które mają nawet 1 cm szerokości.

fot. tatuaż z mocnymi liniami, dotwowork wykonała Ada , Speak in Color

Wbijanie koloru (coloring)

Ta metoda służy do wypełniania obszarów kolorem, najczęściej odbywa się od ciemniejszych partii kolorystycznych do tych najjaśniejszych. Zapobiega to przybrudzeniu jasnych kolorów ciemnymi i jest to często uzależnione od umiejętności tatuażysty, ale także od ,,jakości” skóry . Technik wbijania koloru jest wiele i są mocno uzależnione od specyfiki pracy, a także umiejętności danej osoby. Jednakże najczęstszą jest ruch kolisty lub ruch na zasadzie od siebie – tak jakbyśmy zamiatali miotełką.

Każdy ma swoje metody na przejścia tonalne – niektórzy mieszają wiele odcieni i po kolei nakładają coraz to jaśniejszą warstwę, niektórzy mieszają pigmenty ,,na igle” pobierając kolor właściwy z ciemniejszym czy jaśniejszym. Są też osoby, które blendują kolory – mocno nachodzą inna tonacją na druga jednocześnie przy tym nie dobijając ją do końca. Do mniejszych powierzchni można użyć igieł typu RS – w większych zestawach lub małych Mangumów typu 7MAG. Do średnich powierzchni 13- 15 Mag, a do bardzo dużych płaszczyzn 23-27 MAG i jest to mój ulubiony zestaw. Jednakże do tych największych trzeba mieć odpowiednio mocną maszynę, żeby skóra nie była barierą do wkłucia się, przy czym tutaj trzeba pamiętać, że to bardzo wymagający technicznie zestaw ze względu na wielkość plamy jaką zostawia.

fot. tatuaż kolorowy zużyciem blendingu oraz mocnych fatline, styl neotradycyjny wykonał Kosa, Speak in Color

Cieniowanie (shading)

W zasadzie poprzez wykorzystanie tej techniki powstał tatuaż stylistycznie określany jako cieniowany. Do jego użycia najczęściej stosuje się całą paletę jednowalorowego pigmentu, od tego mocno rozcieńczonego przez średnie tonacje aż po czystą czerń. Najłatwiej określić tę metodę na zasadzie stosowania gradientu. Jednak często stosuje się metodę walorową, czyli nakładania na siebie tych samych, albo ciemniejszych walorów – w taki sposób uzyskujemy coraz to większą głębię czarnego. Fajnym tipsem jest dodanie paru kropli białego, czy brązowego koloru do rozcieńczonego wcześniej pigmentu – w ten sposób uzyskujemy ciekawsze tonacje na tatuażu i możemy w jednym tatuażu część wycieniować na zimno a inną na ciepło. Ważnym aspektem takiego tatuażu jest kontrast bo im jest większy tym tatuaż po wielu latach będzie wyglądać lepiej. Częstym błędem u początkujących tatuażystów jest stosowanie zbyt małych kontrastów na pracach – takie tatuaże po paru latach wyglądają na mocno wyblakłe.

• Soft Shading – to technika polegająca na uzyskaniu bardzo delikatnych przejść między tonacjami. Najczęściej używa się tzw. miękkich zestawów, czyli maszynek, które bardzo miękko biją i wybaczają błędy, a do tego cieńsze igły np. 0.25mm w zestawach typu magnum soft edge.
• Whip Shading – to technika, którą można po krótce opisać w taki sposób, że jest to cieniowanie kropki. Im większe skupisko kropek na danej powierzchni tym gradient jest ciemniejszy, a im mniej kropek tym gradient jest jaśniejszy. Tutaj stosuje się różnego rodzaju zestawienia, ale bardzo popularnym jest używanie maszynki rotacyjnej Direct Drive w połączeniu z igłą do lini typu 7TRL. Jeszcze inni stosują maszynki typu slider z małymi zestawami magnum.

fot. tatuaż cieniowany softshading, wyk. Tomek, Speak In Color

A więc po tej łatwiejszej części ( czyli doborze odpowiedniego sprzętu, poznaniu technik, które najczęściej stosowane są w tatuażu) przychodzi ta trudniejsza i o wiele bardziej odpowiedzialna część, czyli właściwa praktyka na skórze.

Z paru przyczyn najlepiej zacząć tatuować na samym sobie. Pierwsza i najważniejsza przyczyna – szybciej będziesz w stanie wyczuć maszynę, igłę, ustawienia oraz odpowiednie parametry wbicia. Zobaczysz, gdzie wkłułeś/wkłułaś się zbyt głęboko, a gdzie zbyt płytko. Wszystko wyjdzie podczas gojenia, a często już podczas samego tatuowania. Na drugim miejscu jest fakt, że na samym początku po prostu nie skrzywdzisz innych osób.

Praktyka to ciężki orzech do zgryzienia

Dlaczego nie warto samemu zaczynać?

Odpowiedź jest prosta! Ponieważ osoba, która ma fach w ręku jest w stanie od razu wyłapać błędy jakie popełniasz, skorygować je i pokazać odpowiednią drogę. To czego ja sam na samym początku uczyłem się przez dobre 3-4 lata mógłbym u dobrego tatuażysty nauczyć się w 3-4 miesiące. Pomimo, że wtedy dużo trudniej było zdobyć wiedzę, to i tak skalując to na czasy dzisiejsze będziesz w stanie nawet parokrotnie do parunastokrotnie skrócić czas nauki technik by zostać tatuażystą.

Ale to wcale nie jest taka prosta sprawa. Osobiście uważam, że nie każdy ma predyspozycje do tego by ową naukę przełożyć na tatuowanie. Są osoby, które mają bardzo stabilne pociągnięcie konturu, a są osoby którym ręce trzęsą się, a efektem tego jest poszarpana linia. I są to osoby, które wiele lat praktykują i są w stanie wykonać bardzo dobre technicznie tatuaże cieniowane czy kolorowe. Myśle, że na takie problemy składają się indywidualne cechy począwszy od tych anatomicznych, po te psychiczne, a kończąc na tym, że na samym początku swojej kariery popełnili jakiś błąd, nabyli pewne nawyki, które teraz bardzo ciężko skorygować. Lub też po prostu mają źle dobrany sprzęt.

Dlatego jeżeli chcesz zostać profesjonalistą to zalecam po nauce BHP oraz plastyki znaleść bardzo dobre studio tatuażu. W tym studio  tatuażyści powinni wykonywać prace na bardzo wysokim poziomie technicznym od tych finelinowych, cieniowanych, po duże kolorowe prace z mocnymi liniami itp, wtedy w takim studio będziesz w stanie nauczyć się wielu cennych technik.

Szkolenia

Chcesz zostać tatuażystą? Zobacz co mamy do zaoferowania.

Jako tatuażysta z wieloletnim doświadczeniem zajmuję się szkoleniem tatuażystów, prowadzę seminaria, czy prelekcje w szkołach – pracuję nad unikalnym programem szkoleń. Uczestnicząc w nich będziesz mógł dowiedzieć się więcej o wszystkich aspektach pracy tatuażysty – zarówno tych technicznych, plastycznych jak i BHP. Część programu będzie także podejmować takie zagadnienia jak: jak otworzyć studio tatuażu, opracować procedury, przystosować go do wytycznych MZ. Jeżeli masz chęć pogadać o tym zapraszam na Formularz Kontaktowy.

Na tym zakończę część trzecią  ”Jak zostać tatuażystą”. W ostatniej 4 części podejmę zagadnienia związane z aspektami etycznymi naszej pracy.

Linki do wszystkich części :

Część Pierwszą – Jak zostać tatuażystą ? cz.1 Bezpieczeństwo i Higiena 

Część Druga – Jak zostać tatuażystą ? cz.2 Warsztat Plastyczny

Część Trzecia –  Jak zostać tatuażystą ? cz.3 Warsztat Techniczny

Część Czwarta – 14.04.2020

Z pewnością jesteś ciekaw jakie projekty przygotowaliśmy do Ciebie? Wbij na  projekty do wzięcia, i zarezerwuj jeden dla Siebie.

Kazimierz Kosa Rychlikowski